کاوش سازند

استانلی ویلیامز (Stanly Williams)  آتشفشان شناسی است که از ک فوران در سال 1993 جان سالم به در برد و غرامت تمام شش همکاری که با او بودند را خواستار شد. اعضای تیم گازهای تراوشی از دهانه آتشفشان گالراس (Galeras) در کوههای آند را نمونه برداری می کردند. در اثنای این فعالیت اتنشفشان شروع به لرزش کرد و چند لحظه بعد انفجار واریزه هایی را تا چندین کیلومتر بالاتر دهانه پرتاب کرد که بر روی دانشمندان ریزش نمود و همه آنها را به جز ویلیامز کشت. ویلیامز به سختی مجروح شد و ساعتها زنده ماند اینکه گروه نجات او را به محل امنی بردند تا او زنده ماند تا به کشف راهی برای پیش بینی چنین فورانهای ناگهانی کمک کند.

ویلیامز و همکارانش دریافتند که ترکیب گاز تراوشی از آتشفشان درست قبل از فوران تغییر کرده است. بویژه مقدار گاز گوگرد افت کرده است زیرا ترکهای موجود در سیستم های عمودی که گرما و سیالات را به سطح انتقال میدادند بسته شدند. این کار باعث شد فشار گاز افزایش یابد و قله اتشفشان شدیداً منفجر کردد و متاسفانه این زمانی بود که دانشمندان در حال بازدید بودند.

کشف ویلیامز یک پیشرفت علمی غیر منتظره بود ولی هنوز نیاز است که دانشمندان گازهایی را از آتشفشان نمونه برداری کنند. دانشمندان دیگر در زمینه توسعه ابزارهای جدیدی فعال بوده اند که می تواند گازهای آتشفشانی را از ایستگاههایی که در دو کیلومتری آتشفشان هم قرار دارد را تشخیص دهد. یک طیف نگار میتواند گاز گوگرد را توسط اندازه گیری جذب نور در هوا کره از راه دور کشف کند. این دانشمندان دریافتند که اگر مقدار گاز گوگرد بالای یک آتشفشان تغییر کند جذب نور اندازه گیری شده توسط طیف نگار تغییر می کند. گروههای مختلف دانشمندان دو مسئله را از مشاهدات خود حل کرده اند: یکی اینکه چگونه فورانهای آتشفشانی انفجاری را پیشگویی کنیم و دومی اینکه چگونه آتشفشان های فعال را بدون به خطر انداختن زندگی کسی بررسی نماییم.